Znicze – to nieodłączny element na polskich grobach. Dlaczego palimy znicze i skąd się wzięła ta tradycja? Czy to chrześcijański zwyczaj? A może zapożyczony, przerobiony, podobnie, jak większość obchodzonych w Polsce świąt? O tym w artykule, zapraszamy do lektury. Warto dowiedzieć się, czemu kiedyś miały służyć znicze i jaki jest ich sens dzisiaj.
Znicze
Palenie zniczy tak wsiąknęło w Polską tradycję, że większość ludzi nawet nie wyobraża sobie co jakiś czas nie zapalić przynajmniej jednego znicza na grobie bliskiej osoby. Czy ktoś zastanawia się nad sensem tego lub historią? Mao kto. A ci, którzy wiedzą, skąd wzięło się palenie zniczy, dziś traktuje to jako zwyczaj chrześcijaństwa. Szczególną wagę do zniczy przykłada się podczas „Dnia wszystkich świętych” – święta, które obchodzą katolicy 1 listopada każdego roku. Czy pochodzenie tego zwyczaju ma znaczenie? Jak najbardziej, szczególnie, jeśli ktoś podaje się za chrześcijanina. Bo jak ktoś może mówić, iż jest chrześcijaninem, jeśli pozwala sobie na branie udział w pogańskich obrzędach? A właśnie takim jest palenie zniczy.
Za czasów Jezusa i apostołów taki zwyczaj nie był praktykowany. Oprócz odpowiedniego zadbania o zwłoki oraz pochowania ich nie przykładano większej wagi do zmarłego i jego grobowca. Wierzono w to, co mówi Stary i Nowy Testament, że człowiek który umiera nie jest niczego świadomy i nie ma nieśmiertelnej cząstki, która gdzieś się błąka. W takim razie skąd wzięły się znicze?
Niechrześcijańska historia
Z historii (nie tylko tej biblijnej) wiemy, że po śmierci Pana Jezusa i apostołów rozkrzewiło się tak zwane odstępstwo, a prawdziwe chrześcijaństwo zostało niejako zaduszone. Znicze wywodzą się z tradycji Dziadów, potocznie noszących nazwę Zaduszek, które miały miejsce w nocy z 31 października na 1 listopada. O dziadach mogliśmy czytać w szkole. To jedna z czołowych lektur. Wierzono wtedy, że podczas Dziadów dusze zmarłych przenikały do świata żywych. Wtedy zapalano ogniska, które dziś mają formę zniczy. Po co ogień?
W noc zaduszną rozpalano go na cmentarzach, obejściach i rozstajach, aby wskazywać drogę zbłąkanym duszom. Ogniska palono również na mogiłach samobójców oraz osób tragicznie zmarłych, zlokalizowanych zwykle poza murami cmentarzy. Ogień stanowił dla takich dusz moc oczyszczającą, a żywym zapewniał ochronę przed złymi siłami. Nasi przodkowie w noc z 31 października na 1 listopada poprzez zabawę, jedzenie i picie starali się w jak najlepszy sposób ugościć zmarłych. Natomiast 1 oraz 2 listopada były dla nich dniami rozmyślań.
Cóż, to, czy ktoś zapala znicze to jego wybór. Jednak warto się zastanowić nad fundamentami własnych wierzeń. Czy nie rządzi nimi tradycja, której korzeni nawet nie znam? Takie pytania są dość trzeźwiące.
Jeśli już zdecydujesz się na palenie zniczy, postaw chociaż na ekologiczne i ekonomiczne wkłady do zniczy. Najlepiej sprawdzają się te ledowe.
